Connected
Kunst verbindet.
Art connects people, cultures, ideas……….and human with nature.
An interdisciplinary and international Art project for artists, sculptors, performers, photographers, writers, musicians, actors……
Created by Christel Andrea Steier ©
Σε ένα ανοικτό συμπόσιο, από τις 25 έως τις 30 Μαΐου 2014, δέκα καλλιτέχνες προσκαλούνται για δημιουργία έργου, στο Bernau im Schwarzwald, ένα χωριό της Νοτιοδυτικής Γερμανίας στην περιοχή του Μέλανα Δρυμού. Με καταγωγές από τον χώρο όλων των εικαστικών τεχνών και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την δημιουργία εφήμερης τέχνης ενταγμένης στο αστικό ή φυσικό περιβάλλον, εργάζονται από κοινού και παράλληλα, και για την δημιουργία παραδοσιακών έργων προς έκθεση σε τοίχους, και έργων για ένταξη στο φυσικό (μη γκαλερίστικο) περιβάλλον.
Η συνεισφορά του καθένα στο κοινό έργο δεν είναι εύκολο να περιγραφεί.
Η συνέχεια μετά τις φωτογραφίες
Kunst verbindet.
Art connects people, cultures, ideas……….and human with nature.
An interdisciplinary and international Art project for artists, sculptors, performers, photographers, writers, musicians, actors……
Created by Christel Andrea Steier ©
Σε ένα ανοικτό συμπόσιο, από τις 25 έως τις 30 Μαΐου 2014, δέκα καλλιτέχνες προσκαλούνται για δημιουργία έργου, στο Bernau im Schwarzwald, ένα χωριό της Νοτιοδυτικής Γερμανίας στην περιοχή του Μέλανα Δρυμού. Με καταγωγές από τον χώρο όλων των εικαστικών τεχνών και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την δημιουργία εφήμερης τέχνης ενταγμένης στο αστικό ή φυσικό περιβάλλον, εργάζονται από κοινού και παράλληλα, και για την δημιουργία παραδοσιακών έργων προς έκθεση σε τοίχους, και έργων για ένταξη στο φυσικό (μη γκαλερίστικο) περιβάλλον.
Η συνεισφορά του καθένα στο κοινό έργο δεν είναι εύκολο να περιγραφεί.
Η συνέχεια μετά τις φωτογραφίες
Συνέχεια από το επάνω μέρος
Για τον μεγάλο μας ιστό
Το κέντρο της δράσης μας, κάτι σαν στρατηγείο, είναι το τεράστιο εργαστήριο της Christel, της ψυχής της διοργάνωσης. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και επάνω στον κεντρικό δρόμο. Εκεί είναι ο χώρος όπου θα δουλέψουμε, εκεί βρίσκονται όλα τα υλικά και τα εργαλεία που θα χρειαστούμε, εντός του θα στηθεί και η έκθεση με τα έργα καβαλέτου που θα παράγουμε κατά τη διάρκεια αυτού του συμποσίου και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο του θα αναπτυχτούν τα έργα-εγκαταστάσεις μας.
Γύρω από αυτό το εργαστήριο, απλώνεται (σαν κουκούλι) ένα δίκτυο που συνδέει με γραπτό λόγο και φωτογραφίες τους χώρους και τις τέχνες που εκπροσωπούν οι συμμετέχοντες δημιουργοί. Το δίχτυ αυτό, σαν ένας μεγάλος ιστός αράχνης, καθώς συνδέει όλα τα επιμέρους (ανταποκρινόμενο και στον γενικό τίτλο του εργαστηρίου) προστατεύει και ταυτόχρονα τροφοδοτεί / ανανοηματοδοτεί την τέχνη των επιμέρους μονάδων.
Με την σχετική του διαφάνεια και διαπερατότητα επιτρέπει την άμεση επικοινωνία του εντός με το εκτός, του δημόσιου με το ιδιωτικό, διευκολύνει τις δυνατότητες δημιουργίας αντι-συμβατικού έργου. Από τον περίκλειστο και ασφαλή χώρο ενός εργαστηρίου, όπου όλα συμβαίνουν κατά μόνας, η δημιουργία μεταφέρεται σε ανοικτό κοινοβιακό και δημόσιο τόπο, έρμαιο στις παρεμβάσεις των περαστικών, των επισκεπτών και των καιρικών μεταβολών.
Ο ιστός (στο μετέωρο κενό μεταξύ έργου και εγκατάστασης ή έργου και θεωρίας περί αυτού) αναφέρεται, πολύ περισσότερο απ ότι φαίνεται με μια πρώτη ματιά, στη σκληρότητα της σημερινής τέχνης, που απαιτεί εμπλοκή, έρευνα και συμμετοχή από τον κάθε θεατή της. Ο ιστός στη σκληρότητά του ενεργοποιεί συναισθήματα πολύ διαφορετικότερα απ ότι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα όμορφο, ένα πλήρες και ωραίο έργο.
Για τον μεγάλο μας τοίχο
Κανείς σε αυτόν τον τόπο δεν θα μπορέσει να ξεχάσει τα όσα έγιναν και παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του εργαστηρίου.
Δεν αρκούμαστε, όμως, σε αυτό.
Τα ίχνη μας θα μείνουν ανεξίτηλα μισοχαραγμένα στον μεγάλο τοίχο.
Όταν όλα θα έχουν τελειώσει, όταν οι δημιουργοί θα έχουμε επιστρέψει στα εργαστήριά μας και η φύση ή οι καιρικές συνθήκες θα έχουν καταπιεί τα έργα, σαν φάντασμα οι σκιές μας (σε φυσικό μέγεθος ζωγραφισμένες - δες και παρεμφερή διαδικασία στο http://karkatselispainting.weebly.com/life-is.html ) θα ενεργοποιούν τον χώρο.
Τριπλό εκκρεμές για τον Βασίλη Καντίνσκι
Μεγάλες εκθέσεις ανά την υφήλιο ξαναβρίσκουν και φέρνουν στο φως, άγνωστες πτυχές της έρευνας του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη της αφαίρεσης, του θεωρητικού περί του Πνευματικού στην Τέχνη. Αυτό που αποκαλούμε ευρύτερο κοινό και αυτοί που εμπλέκονται (με οποιονδήποτε τρόπο) με την τέχνη γνωρίζουν πολλά για ότι βρίσκεται στα ανταλλακτήρια των εμπόρων της τέχνης, αλλά ελάχιστα για αυτά που διαμόρφωσαν το είναι των δημιουργών τους, ελάχιστα για το ερευνητικό τους έργο (ίσως γιατί τα πειράματα και τα ενδιάμεσα έργα δεν διαθέτουν την φινέτσα ενός προς πώληση έργου).
Άγνωστα έργα του Καντίνσκι, πότε από εδώ και πότε από εκεί, σε συσκευασία δώρου και συνεχή αιώρηση, περιμένουν τους δημιουργούς που θα σκύψουν επάνω τους για νέες αποκωδικοποιήσεις, για νέες διαδρομές.
Έργα τρίτων σε ανακύκλωση
Στα κοινοβιακά εργαστήρια, το έργο του κάθε συμμετέχοντα, από το πρώτο δευτερόλεπτο που αρχίζει η κατασκευή του, παραμένει ανοικτό προς επεμβάσεις, αναγνώσεις, κριτικές και απομυθοποιήσεις. Ο λόγος περί αυτού αβίαστος, λειτουργικός και συνεχής. Οι παρεμβάσεις (υλικές και θεωρητικές) από τους παραδίπλα συνδημιουργούντες είναι συνεχείς.
Το ίδιο συνεχείς είναι και οι ανάγκες οικειοποίησης υλικών, προσχεδίων, χρησιμοποιημένων υλικών κτλ, όπως τα μικρά αγαλματάκια της Diana.
Για το προσωπικό έργο
Για τον φωτογράφο που συμμετέχει σε ένα τέτοιο εργαστήριο, με σκοπό να εγκαταστήσει δικό του έργο στο ύπαιθρο, να συν-λειτουργήσει για τα κοινά έργα, να συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο, να δημιουργήσει ξεχωριστό έργο για την έκθεση και να φωτογραφίσει για τον κατάλογο του εργαστηρίου, η κατάσταση είναι αρκούντως δύσκολη. Η έλλειψη χρόνου εμφανής.
Ο περιβάλλον χώρος, τα έργα που δημιουργούνται από τους λοιπούς συμμετέχοντες και το πάντα απαραίτητο φως, υπήρξαν το κεντρικό θέμα του έργου που δημιουργήθηκε επί τόπου, κατά τη διάρκεια της ηλεκτρισμένης αυτής εβδομάδας. Ίσως θα άξιζε, κάποια στιγμή, το έργο αυτό να παρουσιαστεί και στη Θεσσαλονίκη. Θα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για το τι μπορεί να προκύψει σε μια εβδομάδα, μέσα σε ένα φορτισμένο πνευματικά πεδίο.
Bernau im Schwarzwald
30/5/2014
Στο εργαστήριο συμμετείχαν:
Michail Pogarsky (Rusia), Antra Ivdra, (Latvia), Mina Nasr ( Egypt), Christel Andrea Steier (Germany), Daniel Balanescou (Romania – GB), Dorothea Fleiss (Romania – GER), Diana Bell (GB), Bob Budd (GB) και οι Θανάσης Ράπτης και Βασίλης Καρκατσέλης από την Ελλάδα.
Bernau im Schwarzwald is a small village placed in a Valley in the Highlands of Black Forest in the in the South of Germany. The region is well known because of the beautiful landscape and nature and lots of tourists come here to visit and make holidays. My idea is it to combine nature with art, different art disciplines with different cultures and ideas:
Για τον μεγάλο μας ιστό
Το κέντρο της δράσης μας, κάτι σαν στρατηγείο, είναι το τεράστιο εργαστήριο της Christel, της ψυχής της διοργάνωσης. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και επάνω στον κεντρικό δρόμο. Εκεί είναι ο χώρος όπου θα δουλέψουμε, εκεί βρίσκονται όλα τα υλικά και τα εργαλεία που θα χρειαστούμε, εντός του θα στηθεί και η έκθεση με τα έργα καβαλέτου που θα παράγουμε κατά τη διάρκεια αυτού του συμποσίου και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο του θα αναπτυχτούν τα έργα-εγκαταστάσεις μας.
Γύρω από αυτό το εργαστήριο, απλώνεται (σαν κουκούλι) ένα δίκτυο που συνδέει με γραπτό λόγο και φωτογραφίες τους χώρους και τις τέχνες που εκπροσωπούν οι συμμετέχοντες δημιουργοί. Το δίχτυ αυτό, σαν ένας μεγάλος ιστός αράχνης, καθώς συνδέει όλα τα επιμέρους (ανταποκρινόμενο και στον γενικό τίτλο του εργαστηρίου) προστατεύει και ταυτόχρονα τροφοδοτεί / ανανοηματοδοτεί την τέχνη των επιμέρους μονάδων.
Με την σχετική του διαφάνεια και διαπερατότητα επιτρέπει την άμεση επικοινωνία του εντός με το εκτός, του δημόσιου με το ιδιωτικό, διευκολύνει τις δυνατότητες δημιουργίας αντι-συμβατικού έργου. Από τον περίκλειστο και ασφαλή χώρο ενός εργαστηρίου, όπου όλα συμβαίνουν κατά μόνας, η δημιουργία μεταφέρεται σε ανοικτό κοινοβιακό και δημόσιο τόπο, έρμαιο στις παρεμβάσεις των περαστικών, των επισκεπτών και των καιρικών μεταβολών.
Ο ιστός (στο μετέωρο κενό μεταξύ έργου και εγκατάστασης ή έργου και θεωρίας περί αυτού) αναφέρεται, πολύ περισσότερο απ ότι φαίνεται με μια πρώτη ματιά, στη σκληρότητα της σημερινής τέχνης, που απαιτεί εμπλοκή, έρευνα και συμμετοχή από τον κάθε θεατή της. Ο ιστός στη σκληρότητά του ενεργοποιεί συναισθήματα πολύ διαφορετικότερα απ ότι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα όμορφο, ένα πλήρες και ωραίο έργο.
Για τον μεγάλο μας τοίχο
Κανείς σε αυτόν τον τόπο δεν θα μπορέσει να ξεχάσει τα όσα έγιναν και παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του εργαστηρίου.
Δεν αρκούμαστε, όμως, σε αυτό.
Τα ίχνη μας θα μείνουν ανεξίτηλα μισοχαραγμένα στον μεγάλο τοίχο.
Όταν όλα θα έχουν τελειώσει, όταν οι δημιουργοί θα έχουμε επιστρέψει στα εργαστήριά μας και η φύση ή οι καιρικές συνθήκες θα έχουν καταπιεί τα έργα, σαν φάντασμα οι σκιές μας (σε φυσικό μέγεθος ζωγραφισμένες - δες και παρεμφερή διαδικασία στο http://karkatselispainting.weebly.com/life-is.html ) θα ενεργοποιούν τον χώρο.
Τριπλό εκκρεμές για τον Βασίλη Καντίνσκι
Μεγάλες εκθέσεις ανά την υφήλιο ξαναβρίσκουν και φέρνουν στο φως, άγνωστες πτυχές της έρευνας του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη της αφαίρεσης, του θεωρητικού περί του Πνευματικού στην Τέχνη. Αυτό που αποκαλούμε ευρύτερο κοινό και αυτοί που εμπλέκονται (με οποιονδήποτε τρόπο) με την τέχνη γνωρίζουν πολλά για ότι βρίσκεται στα ανταλλακτήρια των εμπόρων της τέχνης, αλλά ελάχιστα για αυτά που διαμόρφωσαν το είναι των δημιουργών τους, ελάχιστα για το ερευνητικό τους έργο (ίσως γιατί τα πειράματα και τα ενδιάμεσα έργα δεν διαθέτουν την φινέτσα ενός προς πώληση έργου).
Άγνωστα έργα του Καντίνσκι, πότε από εδώ και πότε από εκεί, σε συσκευασία δώρου και συνεχή αιώρηση, περιμένουν τους δημιουργούς που θα σκύψουν επάνω τους για νέες αποκωδικοποιήσεις, για νέες διαδρομές.
Έργα τρίτων σε ανακύκλωση
Στα κοινοβιακά εργαστήρια, το έργο του κάθε συμμετέχοντα, από το πρώτο δευτερόλεπτο που αρχίζει η κατασκευή του, παραμένει ανοικτό προς επεμβάσεις, αναγνώσεις, κριτικές και απομυθοποιήσεις. Ο λόγος περί αυτού αβίαστος, λειτουργικός και συνεχής. Οι παρεμβάσεις (υλικές και θεωρητικές) από τους παραδίπλα συνδημιουργούντες είναι συνεχείς.
Το ίδιο συνεχείς είναι και οι ανάγκες οικειοποίησης υλικών, προσχεδίων, χρησιμοποιημένων υλικών κτλ, όπως τα μικρά αγαλματάκια της Diana.
Για το προσωπικό έργο
Για τον φωτογράφο που συμμετέχει σε ένα τέτοιο εργαστήριο, με σκοπό να εγκαταστήσει δικό του έργο στο ύπαιθρο, να συν-λειτουργήσει για τα κοινά έργα, να συμμετέχει στο δημόσιο διάλογο, να δημιουργήσει ξεχωριστό έργο για την έκθεση και να φωτογραφίσει για τον κατάλογο του εργαστηρίου, η κατάσταση είναι αρκούντως δύσκολη. Η έλλειψη χρόνου εμφανής.
Ο περιβάλλον χώρος, τα έργα που δημιουργούνται από τους λοιπούς συμμετέχοντες και το πάντα απαραίτητο φως, υπήρξαν το κεντρικό θέμα του έργου που δημιουργήθηκε επί τόπου, κατά τη διάρκεια της ηλεκτρισμένης αυτής εβδομάδας. Ίσως θα άξιζε, κάποια στιγμή, το έργο αυτό να παρουσιαστεί και στη Θεσσαλονίκη. Θα ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για το τι μπορεί να προκύψει σε μια εβδομάδα, μέσα σε ένα φορτισμένο πνευματικά πεδίο.
Bernau im Schwarzwald
30/5/2014
Στο εργαστήριο συμμετείχαν:
Michail Pogarsky (Rusia), Antra Ivdra, (Latvia), Mina Nasr ( Egypt), Christel Andrea Steier (Germany), Daniel Balanescou (Romania – GB), Dorothea Fleiss (Romania – GER), Diana Bell (GB), Bob Budd (GB) και οι Θανάσης Ράπτης και Βασίλης Καρκατσέλης από την Ελλάδα.
Bernau im Schwarzwald is a small village placed in a Valley in the Highlands of Black Forest in the in the South of Germany. The region is well known because of the beautiful landscape and nature and lots of tourists come here to visit and make holidays. My idea is it to combine nature with art, different art disciplines with different cultures and ideas: