ΙΧΝΗ ΦΩΤΟΣ - περί του θεμελιώδους της γραφής με φως
Ο ερχομός της Άνοιξης, δεκάπτυχο, μικτή τεχνική. 1995. (10 αργυροτυπίες ILFOBROM GALLERY FB 50, 8 X 61 cm)
Άνοιξη, τετράπτυχο, μικτή τεχνική. 1995. (4 αργυροτυπίες ILFOBROM GALLERY FB 50, 8 X 61 cm)
Πρώτη παρουσίαση των έργων στην Γκαλερί Παπατσίκου, της Βέροιας, τον Οκτώβρη του 2013.
Το παρακάτω ήταν το κείμενο στον τοίχο
Λίγα λόγια για την έκθεση με περισσότερα ερωτηματικά, παρά βεβαιώσεις
Πρόκειται για μία έκθεση ωραίων(;) φωτογραφιών στην καρδιά της κρίσης.
Οι καλλιτέχνες της, με βήματα πέραν της ευκολίας της μηχανικής καταγραφής/αναπαραγωγής/αναπαράστασης/απομίμησης, (αυτό που υποτίθεται πως είναι για τους πολλούς η ανόθευτη φωτογραφία) αναρωτιούνται (με το έργο τους) για το τι, άραγε, μπορεί να προσφέρει η ιδιομορφία της γραφής με φως στην εποχή μας; Αν, εξ ορισμού, η φωτογραφία είναι η τέχνη της γραφής με φως, γιατί άραγε να ξεχάσουμε (αναρωτιούνται) το τι μπορεί να γραφτεί με αυτό το φως;
Το φως, με το που ανάψουμε τον διακόπτη, μας αποκαλύπτει αυτό που υπάρχει, ήδη (πριν την εμφάνιση της δημιουργικής πρόθεσης του ανάματος) στο σκοτεινό δωμάτιο. Αλλά για να δούμε, για να μάθουμε, να γνωρίσουμε, πρέπει να το ανάψουμε το φως. Τι υπάρχει γύρω μας; Τι ψάχνουμε; Σε ποιο δωμάτιο; Τι φωτίζουμε για να φωτογραφίσουμε; Τι είναι αυτό (το ξεχωριστό) που μπορεί να κομίσει στην σκέψη η τεχνική της αποκάλυψης του μη ορατού; Ποιες και πόσες, σημαντικές ή όχι, αξίες δύναται η τέχνη (εσωτερικού ή εξωτερικού διαλόγου) να επικοινωνήσει;
Να το κύριο που απασχολεί τους καλλιτέχνες αυτής της έκθεσης: Διερευνούν τρόπους με τους οποίους θα εμπλέξουν δημιουργικά τη φωτογραφία (σαν γραφή με φως) στη διερεύνηση και κατανόηση του γύρω μας πνευματικού κόσμου.
Τρεις διαφορετικοί δημιουργοί, με παρεμφερείς αλλά ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστούς τεχνικούς, αισθητικούς και εννοιολογικούς (παρελθόν, ανάμνηση, φύση) τρόπους προσέγγισης του ερωτήματος, ασχολούνται με την έρευνα για το μετά την επιφάνεια, για την φανέρωση της των πραγμάτων ουσίας (έστω και υποκειμενικής), για την επανανοηματοδότηση της αύρας των αντικειμένων και των καταστάσεων του άυλου τριγύρω μας χώρου/ κόσμου. Με το έργο τους βαδίζουν (οι δημιουργοί της έκθεσης ) πέραν του προφανούς, αρνούμενοι την τεχνική του καθρέφτη (αντανάκλαση του ορατού, άρα και του δήθεν πραγματικού).
Πρόκειται για μία έκθεση επίκαιρη, αν και πέρα από την βία των ημερών και τους πολέμους της περιοχής, μία έκθεση και γύρω από τα προβλήματα της γραφής του μέσου (περί του θεμελιώδους της γραφής με φως). Μία έκθεση (κατά σύμβαση ή μήπως κατά κυριολεξία;) φωτο – γραφής, ξεχασμένων δυνατοτήτων.
Το ενδεχόμενο τα εσωτερικά προβλήματα της γραφής του φωτογραφικού μέσου και τα αισθητικά προβλήματα της εικόνας σε δύο διαστάσεις, να μην έχουν ενδιαφέρον για τον απλό κάτοχο ενός κινητού ή μίας ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής, μοιάζει να μην επηρεάζει τους προβληματισμούς τους.
Αν, όμως, τα έργα της έκθεσης δείχνουν πως απομακρύνονται από μία πιο ρεαλιστική ανταπόκριση στην πραγματικότητα των συνανθρώπων μας, προς ποία κατεύθυνση ενδέχεται (αυτή η ευρύτερη θεώρηση των προβλημάτων) να αλλάξει τις συμπεριφορές μας, ποια δημιουργικότητα να πυροδοτήσει, για ποια κατανόηση ή διασύνδεση σκέψεων, πολιτισμών και κουλτούρας μάχεται; Πως μπορεί ένα τέτοιο είδος φωτογραφίας να λειτουργήσει, ποια προσωπική ή κοινωνική αλλαγή θα καταφέρει να ζητήσει;
Βασίλης Καρκατσέλης
Το παρακάτω ήταν το κείμενο στον τοίχο
Λίγα λόγια για την έκθεση με περισσότερα ερωτηματικά, παρά βεβαιώσεις
Πρόκειται για μία έκθεση ωραίων(;) φωτογραφιών στην καρδιά της κρίσης.
Οι καλλιτέχνες της, με βήματα πέραν της ευκολίας της μηχανικής καταγραφής/αναπαραγωγής/αναπαράστασης/απομίμησης, (αυτό που υποτίθεται πως είναι για τους πολλούς η ανόθευτη φωτογραφία) αναρωτιούνται (με το έργο τους) για το τι, άραγε, μπορεί να προσφέρει η ιδιομορφία της γραφής με φως στην εποχή μας; Αν, εξ ορισμού, η φωτογραφία είναι η τέχνη της γραφής με φως, γιατί άραγε να ξεχάσουμε (αναρωτιούνται) το τι μπορεί να γραφτεί με αυτό το φως;
Το φως, με το που ανάψουμε τον διακόπτη, μας αποκαλύπτει αυτό που υπάρχει, ήδη (πριν την εμφάνιση της δημιουργικής πρόθεσης του ανάματος) στο σκοτεινό δωμάτιο. Αλλά για να δούμε, για να μάθουμε, να γνωρίσουμε, πρέπει να το ανάψουμε το φως. Τι υπάρχει γύρω μας; Τι ψάχνουμε; Σε ποιο δωμάτιο; Τι φωτίζουμε για να φωτογραφίσουμε; Τι είναι αυτό (το ξεχωριστό) που μπορεί να κομίσει στην σκέψη η τεχνική της αποκάλυψης του μη ορατού; Ποιες και πόσες, σημαντικές ή όχι, αξίες δύναται η τέχνη (εσωτερικού ή εξωτερικού διαλόγου) να επικοινωνήσει;
Να το κύριο που απασχολεί τους καλλιτέχνες αυτής της έκθεσης: Διερευνούν τρόπους με τους οποίους θα εμπλέξουν δημιουργικά τη φωτογραφία (σαν γραφή με φως) στη διερεύνηση και κατανόηση του γύρω μας πνευματικού κόσμου.
Τρεις διαφορετικοί δημιουργοί, με παρεμφερείς αλλά ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστούς τεχνικούς, αισθητικούς και εννοιολογικούς (παρελθόν, ανάμνηση, φύση) τρόπους προσέγγισης του ερωτήματος, ασχολούνται με την έρευνα για το μετά την επιφάνεια, για την φανέρωση της των πραγμάτων ουσίας (έστω και υποκειμενικής), για την επανανοηματοδότηση της αύρας των αντικειμένων και των καταστάσεων του άυλου τριγύρω μας χώρου/ κόσμου. Με το έργο τους βαδίζουν (οι δημιουργοί της έκθεσης ) πέραν του προφανούς, αρνούμενοι την τεχνική του καθρέφτη (αντανάκλαση του ορατού, άρα και του δήθεν πραγματικού).
Πρόκειται για μία έκθεση επίκαιρη, αν και πέρα από την βία των ημερών και τους πολέμους της περιοχής, μία έκθεση και γύρω από τα προβλήματα της γραφής του μέσου (περί του θεμελιώδους της γραφής με φως). Μία έκθεση (κατά σύμβαση ή μήπως κατά κυριολεξία;) φωτο – γραφής, ξεχασμένων δυνατοτήτων.
Το ενδεχόμενο τα εσωτερικά προβλήματα της γραφής του φωτογραφικού μέσου και τα αισθητικά προβλήματα της εικόνας σε δύο διαστάσεις, να μην έχουν ενδιαφέρον για τον απλό κάτοχο ενός κινητού ή μίας ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής, μοιάζει να μην επηρεάζει τους προβληματισμούς τους.
Αν, όμως, τα έργα της έκθεσης δείχνουν πως απομακρύνονται από μία πιο ρεαλιστική ανταπόκριση στην πραγματικότητα των συνανθρώπων μας, προς ποία κατεύθυνση ενδέχεται (αυτή η ευρύτερη θεώρηση των προβλημάτων) να αλλάξει τις συμπεριφορές μας, ποια δημιουργικότητα να πυροδοτήσει, για ποια κατανόηση ή διασύνδεση σκέψεων, πολιτισμών και κουλτούρας μάχεται; Πως μπορεί ένα τέτοιο είδος φωτογραφίας να λειτουργήσει, ποια προσωπική ή κοινωνική αλλαγή θα καταφέρει να ζητήσει;
Βασίλης Καρκατσέλης